- Բացատրի՛ր բառարանի օգնությամբ հետևյալ բառերը՝ քիվ, սայթաքել, գուրգուրանք, գողունի, նիրհ, ակ (ակունք), տիղմ, կլանչոց, կածան, խաշամ:
Քիվ-Հորիզոնական ելուստ, որ դուրս է ձգվում պատի վերին մասից կամ պատուհանների ու դռների վերևից, սայթաքել-Ոտքը սահել՝ գայթել, սոթ տալ, գուրգուրանք-Խանդաղատանք, գորով ու փաղաքշանք, գողունի-Գողացված, գողությամբ ձեռք բերված, նիրհ-Քնին նախորդող թմրություն, նինջ, ակունք-Այն տեղը, որից սկիզբ է առնում գետը, տիղմ-Հանքային կամ օրգանական նյութերից առաջացած կպչուն նստվածք ջրերի (ծովերի, գետերի, լճերի) հատակին կամ ճահիճներում, կլանչոց-Շան աղիողորմ հաչոց, կաղկանձյուն, կածան-Ոտքի նեղ ճանապարհ, արահետ, շավիղ, խաշամ-Նույնն է՝ Խազալ:
- Բնութագրի՛ր հերոսին՝ հիմնավորելով տեքստից դուրս բերած հատվածներով։
Բակում, արևի տակ, ես նստել էի կոճղին և հաց ուտելով կարդում էի քաջագործությունների մասին մի գիրք։
Տղան շատակեր և ամաչկոտ էր:
- Գտի՛ր կերպար-պատկեր հակադրություններ կարդացածդ հատվածում։
- Նկարագրի՛ր անտառի շնչառությունը։
Անտառը գեղեցիկ կանաչ և խշխշոցով լի մի վայր էր:
- Մի քիչ դժվար էր ուտվում, որովհետև ես չէի գնացել խոզերը փնտրելու, բայց ես ուտում էի: …Նրա մաքուր հայելու մեջ ես տեսա իմ կուշտ ու հիմար դեմքը, բայց շատ էի ծարավ, կռացա ջուր խմելու: — Այս տողերից կարելի է եզրակացնել, որ տղան՝ (ընտրիր մեկ կամ ավելի տարբերակ և հիմնավորի՛ր)
ա) միամիտ էր
բ) եսասեր էր
գ) թուլամորթ էր
դ) անկուշտ էր
ե) անպատասխանատու էր
զ) վախկոտ էր
է) խելացի էր
Անկուշտ էր, որովհետև անընդհատ հաց էր ուտում: Եսասեր էր, որովհետև միայն իր մասին էր մտածում:
- -Դու գիրքդ կարդա — այս արտահայտությունը օգտակա՞ր խոսք է, թե վնասակար. ինչու՞:
- Այս արտահայտությունը վնասակար խոսք էր, որովհետև դա նշանակում է ոնցոր դու գործ չունես ավելի լավա գիրքդ կարդա:
- Ինչու՞ է պատմվածքի վերնագիրը «Հացը», դու ինչպե՞ս կվերնագրեիր։
- Ես այս պատմվածքը կվերնագրեի <<Գերագնահատվածը>>:
- Ստեղծագործական աշխատանք. թեմա՝ Ես արժանի եմ իմ ընտանիքին, ընտանիքս էլ՝ ինձ:
Մի ընտանիք է լինում այդտեղ բոլորը իրար հետ սիրալիր են լինում: Ընտանիքում ապրում են երեք հոգի՝ հայրիկը, մայրիկը, դստրիկը և որդին: Որդին ընտանիքի ամենաաշխատասեր մասնիկն էր, դուստրը մի քիչ թամբալություն էր անում, մայրիկը առավոտից իրիկուն քրտնաջան աշխատում էր, իսկ հայրիկը աշխատում էր կոշիկի գործարանում, կոշիկ էր կարում: Տղան դեռ դպրոցական էր և նա այնքան աշխատասեր էր, որ իր դասերը շուտ վերջացնում էր և ամեն իրիկուն գնում էր իրենց հարուստ հարևանի մոտ գումարով աշխատելու: Երբ իր հորը վտարեցին աշխատանքից և մինչև ինքը աշխատանք կգտներ, ընտանիքը պահում էր որդին: Մայրը ամեն ինչ անում էր, որ տղայի համար լավ լինի: Անցավ մեկ ամիս և հայրիկը գտավ աշխատանք, նա այդ կապակցությամբ շատ ուրախ էր և ամեն ինչ իր տղայի համար էր անում: Նրանք մեկը մյուսին լրացնում էին և ողջ ընտանիքով նրանք իրար արժանի էին: