Անձնական ազատությունից զրկվելու դեպքերը, օրենքով սահմանված կարգով

1.Կետ
Մարդուն անհանգստացնելու, խոշտանգելու, հետապնդելու և բռնության ենթարկելու դեպքում, բռնել տվյալ մարդուն և տուժածին խնդրել, որպեսզի պատիժ մտածի և պատժի այդ մարդուն։

2.Կետ
Եթե քաղաքացին հաշվառման մեջ է, որպեսզի գնա ծառայության, ապա պետությունը զրկում է նրան երկիրը լքելու հնարավորությունից։

3.Կետ
Եթե քաղաքացին կասկածվում է ինչ-որ հանցագործության մեջ, նա չի կարող քաղաքից բացակայել։

ՀՀ Սահմանադրություն

Գ Լ ՈՒ Խ  2

ՄԱՐԴՈՒ ԵՎ ՔԱՂԱՔԱՑՈՒ ՀԻՄՆԱԿԱՆ ԻՐԱՎՈՒՆՔՆԵՐԸ ԵՎ ԱԶԱՏՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ

Իրավունք — Հավաքներ

Քննարկելու ենք հավաքների կազմակերպման բնույթը, դրդապատճառները, մերօրյա արդիականությունը և սահմանադրությունից բխող, ինչպես նաև՝ հակասող կետերը։

Ընթացք՝

1.Հավաքի հասկացությունը

1. Սույն օրենքի իմաստով հավաքը երկու կամ ավելի անձանց խաղաղ և առանց զենքի ժամանակավոր ներկայությունն է որևէ վայրում` հանրային հետաքրքրություն ներկայացնող հարցերի շուրջ ընդհանուր կարծիք ձևավորելու կամ արտահայտելու մտադրությամբ:

2. Հավաքը հանրային է, եթե դրան կարող է մասնակցել յուրաքանչյուր ոք։

3. Հավաքն իրականացվում է մեկ վայրում հավաքվելու կամ մեկ վայրից մյուսը տեղաշարժվելու միջոցով (երթ)։

4. Հավաքի վայրը պետական, համայնքային կամ մասնավոր սեփականություն հանդիսացող բացօթյա տարածք (փողոց, մայթ, հրապարակ, այգի, պուրակ և այլն) կամ շինություն է, որը հավաքի անցկացման նպատակով մատչելի է յուրաքանչյուրի համար։

5. Շինությունը բոլոր կողմերից միջնորմված և, որպես կանոն, ծածկ ունեցող տարածք է։

2.Ոչ հանրային և շինություններում անցկացվող հավաքների առանձնահատկությունը

Ոչ հանրային, ինչպես նաև շինություններում անցկացվող հավաքների վրա տարածվում են սույն օրենքի 1-ին գլխի, ինչպես նաև սույն օրենքի 29-34-րդ հոդվածների դրույթները։

3.Համաչափության և այլ հիմնարար սկզբունքները

Պետական և տեղական ինքնակառավարման մարմիններն ու պաշտոնատար անձինք սույն օրենքով սահմանված իրենց լիազորություններն իրականացնելիս պարտավոր են ղեկավարվել համաչափության և վարչարարության մյուս հիմնարար սկզբունքներով` «Վարչարարության հիմունքների և վարչական վարույթի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքին համապատասխան։

4.Հավաքների ազատության սահմանափակումների հիմքերը

1. Հավաքների ազատությունը կարող է սահմանափակվել միայն այն դեպքում, երբ ժողովրդավարական հասարակությունում պետական անվտանգության և հասարակական կարգի պահպանումը, հանցագործությունների կանխումը, հանրության առողջության ու բարոյականության (այսուհետ՝ հանրության շահեր), այլոց սահմանադրական իրավունքների և ազատությունների պաշտպանությունը (այսուհետ՝ այլ անձանց սահմանադրական իրավունքներ) գերակայում են հավաքի ազատության նկատմամբ։

2. Արգելվում է հավաքների ազատության օգտագործումը սահմանադրական կարգը բռնի տապալելու, ազգային, ռասայական, կրոնական ատելություն բորբոքելու, բռնություն կամ պատերազմ քարոզելու նպատակով։

5.Հավաքներին մասնակցելու իրավունքը

1. Հավաքներին մասնակցելու իրավունք ունի յուրաքանչյուր ոք (Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիները, օտարերկրյա քաղաքացիները և քաղաքացիություն չունեցող անձինք):

2. Ոչ ոք իրավունք չունի պարտադրելու անձին մասնակցել որևէ հավաքի կամ խոչընդոտել նրա մասնակցությունը որևէ հավաքի։

3. Հավաքի մասնակից է այն անձը, որը հավաքի անցկացման ժամանակ գտնվում է հավաքի վայրում` հավաքին մասնակցելու նպատակով:

4. Հավաքի մասնակից չեն հավաքի անցկացման վայրում հավաքի անցկացման ժամանակ իրենց լիազորություններն իրականացնելու կամ աշխատանքային պարտականությունները կատարելու, ստեղծագործական գործունեություն կամ օրենքով կամ պայմանագրով նախատեսված այլ գործունեություն իրականացնելու նպատակով գտնվող անձինք, ինչպես նաև հավաքի լուսաբանման նպատակով ներկա գտնվող զանգվածային լրատվության միջոցների ներկայացուցիչները:

6.Հավաքի կազմակերպիչը

1. Հավաքի կազմակերպիչ կարող է լինել հավաքին մասնակցելու իրավունք ունեցող յուրաքանչյուր ոք, ինչպես նաև ցանկացած իրավաբանական անձ։

2. Հավաքի կազմակերպիչը հավաքի ղեկավարն է։ Եթե հավաքը կազմակերպվում է իրավաբանական անձի կողմից, ապա հավաքի ղեկավարը իրավաբանական անձի ղեկավարն է։ Կազմակերպիչը կարող է հավաքի ղեկավարումը հանձնարարել այլ անձի։

3. Եթե հավաքի ղեկավարի պարտականությունները փաստացի իրականացնում է այլ անձ, ապա նա է կրում սույն օրենքով հավաքի ղեկավարի համար սահմանված իրավունքները և պարտականությունները։

7.Հավաքներին մասնակցելու և հավաքներ կազմակերպելու սահմանափակումները

1. Սահմանադրական դատարանի անդամներն ու դատավորները, ինչպես նաև զինված ուժերում, ոստիկանությունում, ազգային անվտանգության, դատախազության մարմիններում ծառայողները հավաքներին մասնակցելիս պետք է քաղաքական չեզոքություն և զսպվածություն ցուցաբերեն։

2. Սույն հոդվածի 1-ին մասում նշված անձինք իրավունք չունեն կազմակերպելու այնպիսի հավաքներ, որոնք կարող են կասկածի տակ դնել իրենց քաղաքական չեզոքությունը։

3. Զինված ուժերում, ոստիկանությունում, ազգային անվտանգության, դատախազության մարմիններում ծառայողներն իրավունք չունեն հավաքին մասնակցելու ծառայողական համազգեստով։

4. Մինչև 14 տարեկան անձինք հավաք կարող են կազմակերպել միայն իրենց օրինական ներկայացուցիչների գրավոր համաձայնությամբ։

Ֆեմինիզմի և կանանց իրավունքների թեմայի ամփոփում

ՀՀ-ում գենդերային հիմնահարցերի վերաբերյալ պետական քաղաքականւթյան և իրավական կարգավորման հիմնական դրույթները։

ՀՀ-ն վավերացրել կամ միացել է գերնդերային հավասարության ապահովման գրեթե բոլոր միջազգային իրավական փաստաթղթերն ու գործիքները այդ թվում՝ ՄԱԿ-ի և եվրոպայի խորհրդի շրջանակներում։ ՀՀ ազգային օրենսդրությունն այդ փաստաթղթերի դրույթներին համապատասխանեցնելու կամ դրանք ներպետական օրենսդրության մեջ ներառելու պարտավորություններ է ստանձնել։ ՀՀ-ն ձևավորել և ապա ամբողջականացրել է գենդերային հավասարության ապահովման գործում պարտավորությունների իրականացմանը, կանանց և տղամարդկանց իրավահավասարության ապահովմանը խտրականության վերացմանն ուղղված պետական քաղաքականությունը, կատարելագործվել է իրավական կարգավորումը։ 1995 թվականին ընդունված ՀՀ սահմանադրությամբ ընդհանուր կարգով ամրագրվեցին անձանց իրավահավասարության տարրերն ու տղամարդկանց և կանանց հավասար իրավունքներն ամուսնանալիս, ամուսնական կյանքի ընթացքում և ամուսնալուծվելիս՝ բացառելով սեռով պայմանավորված խտրականությունը։ 2005 թվականին կատարված փոփոխություններով ՀՀ սահմանադրության մեջ կատարելագործվեցին
ընտանիքի, մայրության և մանկության պաշտպանությանը վերաբերվող դրույթները։ ՀՀ կառավարությունը 1998 թվականին ընդունեց ՀՀ-ում կանանց վիճակի բարելավման ծրագրի հիմնադրույթների մասին, ՀՀ-ում կանանց վիճակի բարելավման և հասարակության մեջ նրանց դերի բարձրացման ազգային ծրագրի հաստատելու մասին որոշումներ։ 2010 թվականին ՀՀ կառավարություն հավանություն է տալիս գենդերային քաղաքականության հայեցակարգին։

Ֆեմինիզմ

Այսօր կանրադառնանք ֆեմինիզմին, թե ի՞նչ է այն իրենից ներկայացնում, ե՞րբ ի հայտ եկավ ու ինչ փոխվեց աշխարհում:

ՄԱԿ

ՄԱԿ—Միավորված Ազգերի Կազմակերպություն

ՅՈՒՆԵՍԿՈՅԻ և ՅՈՒՆԻՍԵՖԻ նշանակությունը

Յունիսեֆ

Իրավունք

Ի՞նչ է իրավունքը։ Երեխայի իրավունքները։

Երեխայի իրավունքների հռչակագիր

Ընդունված է 1959 թվականի նոյեմբերի 20-ի ՄԱԿ-ի գլխավոր ասամբլեայի 1386 (XIV) բանաձևով։

Նախաբան

Հաշվի առնելով, որ Միավորված ազգերի կազմակերպության ժողովուրդները Կանոնադրության մեջ վերահաստատեցին իրենց հավատը մարդու հիմնարար իրավունքների և մարդու անձի արժանապատվության հանդեպ և վճռական են նպաստելու սոցիալական առաջընթացին և կյանքի ավելի լավ պայմաններին ՝ ավելի մեծ ազատության մեջ։

Հաշվի առնելով, որ ՄԱԿ-ը, Մարդու իրավունքների համընդհանուր հռչակագրում, հռչակել է, որ յուրաքանչյուր ոք պետք է ունենա դրանում նշված բոլոր իրավունքներն ու ազատությունները ՝ առանց որևէ տարբերության այնպիսի հիմքերով, ինչպիսիք են ռասան, մաշկի գույնը, սեռը, լեզուն, կրոնը: , քաղաքական կամ այլ համոզմունքներ, ազգային կամ սոցիալական ծագում, ունեցվածքի կարգավիճակ, ծննդյան կամ այլ հանգամանքներ։

Հաշվի առնելով, որ երեխան, իր ֆիզիկական և մտավոր անհասունության պատճառով, կարիք ունի հատուկ պաշտպանության և խնամքի, այդ թվում ՝ համապատասխան իրավական պաշտպանության, ինչպես ծնվելուց առաջ, այնպես էլ հետո։

Հաշվի առնելով, որ նման հատուկ պաշտպանության անհրաժեշտությունը նշվել է 1924 թ. Երեխաների իրավունքների հռչակագրում և ճանաչվել Մարդու իրավունքների համընդհանուր հռչակագրում, ինչպես նաև երեխաների բարեկեցության հարցերով զբաղվող մասնագիտացված գործակալությունների և միջազգային կազմակերպությունների կանոնադրություններում։

Հաշվի առնելով, որ մարդկությունը պարտավոր է երեխային տալ իր ունեցած լավագույնը։

Ընդհանուր ժողով հռչակում է Երեխայի իրավունքների այս հռչակագիրը ՝ նպատակ ունենալով ապահովել երեխաներին երջանիկ մանկություն և վայելք ՝ ի շահ իրենց և հասարակության, այստեղ տրված իրավունքներն ու ազատությունները, և խրախուսում է ծնողներին, տղամարդկանց և կանանց ՝ որպես անհատների, ինչպես նաև կամավորական կազմակերպությունների, տեղական ինքնակառավարման մարմինների և ազգային կառավարությունները ճանաչելու և ձգտելու են հարգել այդ իրավունքները օրենսդրական և այլ միջոցների միջոցով, որոնք աստիճանաբար ընդունվում են հետևյալ սկզբունքներին համապատասխան։

Սկզբունք 1

Երեխան պետք է ունենա սույն Հռչակագրում նշված բոլոր իրավունքները: Այս իրավունքները պետք է ճանաչվեն բոլոր երեխաների համար `առանց որևէ բացառության և առանց տարբերակման կամ խտրականության` ռասայի, գույնի, սեռի, լեզվի, դավանանքի, քաղաքական կամ այլ կարծիքի, ազգային կամ սոցիալական ծագման, ունեցվածքի, ծննդյան կամ երեխայի նկատմամբ այլ հանգամանքներ կապված երեխայի կամ նրա ընտանիքի։

Սկզբունք 2

Երեխային պետք է օրենքով և այլ միջոցներով ապահովվի հատուկ պաշտպանություն, և հնարավորություններ և բարենպաստ պայմաններ, որոնք հնարավորություն կտան նրան զարգանալ ֆիզիկապես, մտավոր, բարոյապես, հոգևոր և սոցիալական առողջ և նորմալ ձևով և ազատության և արժանապատվության պայմաններում: Երեխայի լավագույն շահերը պետք է առաջնային ուշադրություն դարձնեն այդ նպատակով օրենքներ հրապարակելիս:

Սկզբունք 3

Երեխան ծննդյան օրվանից պետք է ունենա անուն և ազգության իրավունք:

Սկզբունք 4

Երեխան պետք է օգտվի սոցիալական ապահովության առավելություններից: Նա պետք է ունենա առողջ աճի և զարգացման իրավունք; Այդ նպատակով պետք է հատուկ խնամք և պաշտպանություն տրամադրվի ինչպես նրա, այնպես էլ նրա մոր համար `ներառյալ նախածննդյան և հետծննդյան համապատասխան բավարար խնամքը: Երեխան պետք է ունենա բավարար սնունդ, բնակարան, զվարճանք և առողջապահական խնամքի իրավունք:

Սկզբունք 5

Ֆիզիկական, մտավոր կամ սոցիալական հաշմանդամություն ունեցող երեխային պետք է տրամադրվի հատուկ բուժում, կրթություն և խնամք, որն անհրաժեշտ է իր հատուկ վիճակի պատճառով:

Սկզբունք 6

Իր անհատականության լիարժեք և ներդաշնակ զարգացման համար երեխան կարիք ունի սիրո և փոխըմբռնման: Նա պետք է հնարավորության դեպքում մեծանա ծնողների խնամքի և պատասխանատվության ներքո, և ամեն դեպքում ՝ սիրո և բարոյական և նյութական անվտանգության մթնոլորտում: փոքր երեխան չպետք է, բացառությամբ բացառիկ հանգամանքների, առանձնանա իր մորից: Հասարակությունը և պետական ​​մարմինները պետք է պարտավոր լինեն հատուկ խնամել առանց ընտանիքի և երեխաների `առանց բավարար կենսամիջոցների: Անկալի է, որ բազմանդամ ընտանիքներին տրամադրվեն պետական ​​կամ այլ երեխաների օժանդակ նպաստներ:

Սկզբունք 7

Երեխան իրավունք ունի կրթություն ստանալու, որը պետք է լինի անվճար և պարտադիր, գոնե նախնական փուլերում: Նրան պետք է տրվի այնպիսի կրթություն, որը կնպաստի նրա ընդհանուր մշակութային զարգացմանը և որի միջոցով նա կարողանա հնարավորությունների հավասարության հիման վրա զարգացնել իր կարողություններն ու անձնական դատողությունը, ինչպես նաև բարոյական և սոցիալական պատասխանատվության գիտակցումը և դառնալ հասարակության օգտակար անդամ: Երեխայի լավագույն շահերը պետք է լինեն առաջնորդող սկզբունքը նրանց համար, ովքեր պատասխանատու են իրենց կրթության և ուսուցման համար: Այս պատասխանատվությունը հիմնականում ընկնում է նրա ծնողների վրա:

Երեխային պետք է տրամադրվեն խաղերի և ժամանցի լիարժեք հնարավորություններ, որոնք ուղղված կլինեն կրթության հետապնդած նպատակներին: հասարակությունը և պետական ​​մարմինները պետք է ջանքեր գործադրեն խթանելու այս իրավունքը:

Սկզբունք 8

Երեխան ամեն դեպքում պետք է լինի նրանց մեջ, ովքեր առաջինն են ստանում պաշտպանություն և օգնություն:

Սկզբունք 9

Երեխան պետք է պաշտպանված լինի անտեսման, չարաշահման և շահագործման բոլոր ձևերից: Այն չպետք է վաճառվի որևէ ձևով: Երեխային չպետք է վարձել նախքան համապատասխան տարիքի նվազագույնը հասնելը. ոչ մի դեպքում նրան չպետք է վստահվի կամ թույլատրվի աշխատել կամ զբաղվել, ինչը վնասակար կլինի նրա առողջության կամ կրթության համար կամ խոչընդոտում է նրա ֆիզիկական, մտավոր կամ բարոյական զարգացմանը:

Սկզբունք 10

Երեխան պետք է խուսափի այնպիսի պրակտիկայից, որը կարող է խթանել ռասայական, կրոնական կամ խտրականության ցանկացած այլ ձև: Նա պետք է դաստիարակվի փոխըմբռնման, հանդուրժողականության, ժողովուրդների միջև բարեկամության, խաղաղության և համընդհանուր եղբայրության ոգով, ինչպես նաև լիովին գիտակցելով, որ իր էներգիան և կարողությունները պետք է նվիրվեն ծառայելուն ի շահ այլ մարդկանց: