Ղազարոս Աղայան (քառասունամյակի օրը)
Էստեղ, եթե հիմնվենք Ղ․ Աղայանի պատմածի վրա, ապա կասենք, որ Թումանյանը եղել է աշխարհ տեսած մարդ, նա իր կյանքում ամեն ինչ տեսել է, և՛ լավ օրեր և՛ վատ։ Թումանյանը շատ էր սիրում իր գրիչը և առավել շատ էր սիրում գրել, նա այդ գրելու գործընթացը անվանում էր սրբազան արարողություն։ Այս հոդվածում Թումանյանը նման չէ այն մարդկանց, որոնց մասին նա խոսել է իր հոդվածներից մեկում (Դառնացած ժողովուրդ) նա ուրախանում էր ամեն մեկի հաջողությամբ ու լավ արդյունքով, նա երբեք չէր ասի ինչու Չարենցի այդ բանաստեղծությունը գրավեց բոլորին, իսկ իմի մասին նույնիսկ չեն էլ հիշում։
Սերգեյ Մանուկյան 